Nee. School in zicht helpt je om bewust en op basis van correcte informatie een school te kiezen. Het inschrijven zelf wordt door het LOP of door de bevoegde gemeentelijke onderwijsdienst geregeld.

Nee. Je deelname aan de School in zicht is vrijblijvend.

Nee. School in zicht helpt ouders om op basis van correcte informatie voor een school te kiezen, maar komt niet tussenbeide bij de uiteindelijke inschrijvingen.

Nee. Alle ouders zijn welkom om deel te nemen aan de activiteiten van School in zicht, ongeacht de leeftijd van hun zoon of dochter.

Een indicatorleerling is een leerling waarop minstens één van de volgende criteria van toepassing is:

1. het gezin heeft een schooltoeslag ontvangen in het vorige of huidige schooljaar,;
2. de moeder heeft geen diploma secundair onderwijs of getuigschrift van het zesde middelbaar.

Anders dan vroeger is de thuistaal van een kind nu geen indicator meer (behalve in Brussel). Ook twee andere indicatoren (‘het gezin behoort tot de trekkende bevolking’ & ‘het kind verblijft buiten het gezinsverband’) zijn geschrapt.

Je kiest natuurlijk een school waarbij je je goed voelt. Als organisatie hechten wij belang aan vrije schoolkeuze. We willen je vooral laten zien dat het één (een buurtschool) het ander (een interessant project) niet uitsluit. Sommige ouders rijden dag na dag de school in hun straat voorbij en trekken naar een school veel verderop. We willen dat jij tijdens de activiteiten correcte informatie krijgt, uit eerste hand, over scholen waarover je misschien nog niet veel verhalen hoorde. Zo hoef je je schoolkeuze niet op aannames te baseren. Want een school in de buurt biedt je natuurlijk voordelen: minder verkeersstress, je kindje heeft vriendjes in de buurt, en jij zelf leert ook mensen kennen. School in zicht geeft je de kans om de speerpunten en troeven van de scholen in je buurt te ontdekken en die zouden je wel eens kunnen verrassen.

Het niveau van een school wordt niet bepaald door haar publiek, maar door haar pedagogisch project. Concentratiescholen hebben veelal een pedagogisch project dat toelaat lessen aan te passen aan de noden van elk kind, net omdát hun publiek zo divers is. Scholen met veel indicatorleerlingen krijgen ook zogenaamde SES-uren, waardoor er waar nodig een extra leerkracht wordt ingezet. Ook als je kindje wat meer uitdaging nodig zou hebben, profiteert het dus van die sterke differentiatie. Vraag tijdens de activiteiten zeker eens na bij de scholen op welke manier zij dat concreet aanpakken.

Het SINBA-onderzoek (2012) toonde aan dat het aantal kansarme en/of allochtone leerlingen niet bepalend is voor het succes van de school. De onderzoekers gingen ook expliciet na of kansrijke leerlingen niet minder bijleren als er veel kansarme leerlingen in de klas zitten, maar dat blijkt niet het geval.

Het onderzoekt ontkracht een aantal vooroordelen over de onderwijskwaliteit in scholen met veel kansarme leerlingen. Ze tonen aan hoe belangrijk het is om je als ouder grondig te informeren vooraleer je een school kiest.

PS: De doorlichtingsverslagen van veel Vlaamse basisscholen zijn online terug te vinden. De kritiek op deze verslagen is vaak dat ze vooral papieren controleren eerder dan mensen of handelingen van mensen. Daar is wellicht iets van aan, maar het is de enige ‘objectieve’ openbare vergelijkingsbron tussen scholen. Let wel op met oude doorlichtingsverslagen. Als het onderzoek al geruime tijd geleden plaats vond dan kan het zijn dat de school ondertussen van een vroeger werkpunt een sterkte heeft gemaakt. Gebruik doorlichtingsverslagen daarom zeker niet als enige referentie.

Het onderscheid tussen kansarm en kansrijk is reëel - ook in het onderwijs. De ontmoeting tussen beide groepen gebeurt helaas niet vanzelf. Daarom bakenen we de doelgroep kansrijke ouders af en streven we ernaar hen toe te leiden naar scholen waar ook kansarme leerlingen schoollopen. In die zin kunnen we spreken van polarisatie met een duidelijk maatschappelijk doel, namelijk het samenbrengen van die groepen en evenwicht brengen in de sociale mix op scholen.

Nee. Onderzoek wijst aan:

Kansrijke leerlingen spelen in de meeste scholen een ‘thuismatch’, omdat hun achtergrond de meeste gelijkenissen vertoont met die van de leerkrachten. Anekdotes die de leerkracht koppelt aan de leerstof appelleren dus vaker aan hun leefwereld dan aan die van kansarme leerlingen. Ook vrees voor meer pestgedrag blijkt ongegrond. Het onderzoek toonde aan dat kansrijke leerlingen niet vaker gepest worden op een school met veel kansarme leerlingen dan op een andere school.

Wanneer er veel anderstalige leerlingen op school zijn, betekent dat een uitdaging voor de school en haar leerkrachten. Meer dan andere scholen zijn zij genoodzaakt hun taalbeleid onder de loep te nemen en er bijv. voor te zorgen dat ook kinderen die Nederlands wel als moedertaal hebben uitgedaagd worden. Omdat de schoolpopulatie zo heterogeen is, zijn deze scholen vaak sterk in gedifferentieerd lesgeven. Soms vrezen ouders dat hun (Nederlandstalig) kindje een taalachterstand zal oplopen omdat er op de speelplaats geen (correct) Nederlands wordt gesproken door klasgenootjes met een andere thuistaal. Het idee dat leerlingen op school onderling geen Nederlands spreken is zeker niet altijd juist. Daarnaast is meertaligheid op de speelplaats niet noodzakelijk hinderlijk voor de taalontwikkeling van kinderen - sommige (Nederlandstalige) ouders zien het net als een verrijking dat hun kindje met een woordje uit andere talen thuiskomt. Tot slot is de school slechts één van de vele contexten waar jouw kindje taal ontwikkelt. De interactie met ouders is bijv. veel meer bepalend voor de taalvaardigheid van kinderen.